André Hazes biecht op: "Ik was toen 18, dat ging toen écht fout"

Volgens André verliep zijn schooltijd over het algemeen goed. Hij omschrijft school als een "veilige haven". Zelfs op de dag dat zijn vader overleed, dacht hij gewoon naar school te gaan. Hij stapte in de auto met dat idee, maar in plaats daarvan reden ze naar huis. Daar kreeg hij het verdrietige bericht te horen. Aan De Telegraaf vertelt hij hoe hij dat moment beleefde.

"We sliepen al een paar dagen bij vrienden van de familie. Mijn vader lag in het ziekenhuis, maar dat lag hij wel vaker. We verwachtten gewoon dat hij thuis zou komen," zegt André. Waar er normaal altijd wel een tv of radio aanstond in de ochtend, was het dit keer opvallend stil. "Alles was uit, wat maar iets met nieuws te maken had."

"In de auto was de radio ook uit. In plaats van dat we naar school reden, gingen we naar huis." André vertelt dat de oprijlaan vol stond met auto’s en dat er veel mensen aanwezig waren bij hun woning. "Wij vonden dat heel gezellig," zegt hij. "Toen was het moment dat mijn moeder zei: 'Loop even mee.' Toen wisten we het eigenlijk meteen. We vroegen: 'Papa is dood, hé?' Toen zei ze ja." Het is een moment dat hem altijd bij zal blijven.

André geeft aan dat hij sindsdien niet meer terug wil naar het huis waar hij opgroeide. "De laatste keer dat ik naar dat huis ben gegaan, was ik achttien. Dat ging toen écht fout. Ik werd echt ziek. Ik voelde al die energie en herinneringen weer. Ik heb toen gezegd ik ga hier nooit meer naartoe. Ik wil er niet meer naar binnen, nooit meer."