Klaver heeft een probleem: "Trekt naar m'n billen en hamstrings"

Ze vertelt dat het voor andere mensen moeilijk te begrijpen is. "Mensen begrijpen niet dat als ik drie keer 200 meter ren, dat ik daarna de rest van de dag met hoofdpijn op de bank lig. Dan ben ik gewoon echt heel moe en dan doet het écht pijn aan mijn benen."

Vooral op de 400 meter is de pijn verschrikkelijk. "Toen had ik voor het eerst echt die pijnprikkel. Ik was gewoon boos. Ik dacht: "Die mensen die de 400 meter doen, zijn gek in hun hoofd. Waarom doe je dit?" Maar een week later stond ik er weer en deed ik er weer eentje. Heel gek was dat. Nu vind ik pijn soms zelfs fijn. Toen echt niet. Soms denk ik wel: "Waar zijn we in godsnaam mee bezig?" Maar na tien minuten wachten trekt het altijd langzaam weer weg."

Het komt dus door lactaat, een stofje dat vrijkomt als de zuurstof in de spieren op raakt. Een mooi brandstofje, "Maar teveel ervan voel je." En waar voelt Klaver dat dan het meest? "Bij mij trekt het naar m'n billen en hamstrings. Daar gaat het heel, heel, heel erg branden", legt ze uit.

"Dan raak je de controle kwijt over je lichaam. Er brandt iets heel erg. Soms zelfs zo erg en lang, dat je zelfs paniekerig denkt dat het niet meer weggaat. Soms gebeurt het dat ik vlak voor de finish pas het gevoel krijg dat ik de controle over mijn lichaam begin te verliezen. De echte verzuring komt pas na de finish." Maar, zo geeft Klaver toe: de trainingen zijn tegenwoordig zwaarder dan de wedstrijden zelf. "Die voelen zelfs lichter dan mijn trainingen", zo sluit ze af.